سالی دیگر رو به پایان است
چه بویی داشت عید برایمان در دوران کودکی
هر سال که میگذشت
بزرگتر میشدیم
رشدی که برای همه چشمگیر بود
از جلب توجه اطرافیانمان شادمان میگشتیم
و شب را با حال خوش دیده شدن صبح میکردیم
اما
از یکجایی به بعد
مجبور بودیم طوری دیگر جلب توجه کنیم
با قدرت ، با ثروت ، با زیبایی و. هر آنچه در چنته داشتیم رو میکردیم
البته که در این امر نسبتا هم موفق بودیم
غافل از اینکه
توجهی که به خاطر زیبایی ، به خاطر قدرت و به خاطر ثروت جلب شود
با از دست رفتن زیبایی و قدرت و ثروت بارش را میبندد و میرود
و ما میمانیم و
عمری که به پای جلب توجه عده ای گذرانده ایم
و آخرش هیچ هیچ هیچ
آنموقع است که چیزی برای نمایش دادن نداری
به درونت برمیگردی
و خدایی را میبینی
که از همان اولش گفته بود
یا رفیق من لا رفیق له
پس چه بهتر که
همه جلب توجه هایمان را نثار او کنیم
و این است
ماجرای محبوب شدن حججی ها و سلیمانی ها
هم نزد معشوقشان
و هم نزد میلیونها مردمی که ما برای نگاه تک تکشان در حال دست و پا زدنیم.
هیچ چیز مثل مرگ نمیتواند انسان را مشوش کند.
انسان گریزان از مرگ است در حالیکه گمان میکند زنده است.
زنده بودن را به دم و بازدم مختوم میداند.
کاش زنده شویم تا تجربه کنیم مرگی را که آغاز زندگیست.
مرگ اگر مقدر شده باشد انسان میمیرد
خواه با کرونا خواه با تصادف
و البته چه زیباست آغازی که پایانش فداشدن باشد.
کاش کمی هم برای زنده شدن انسانیتمان در تلاطم بودیم
درب داروخانه های معنوی صف میکشیدیم و کمی ماسک روح و الکل روح احتکار میکردیم.
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.
درباره این سایت